muncuq

muncuq
is. Müxtəlif rəngli, yuvarlaq və ya başqa formalı şüşələrdən, plastik kütlədən və s. dən qayrılıb sapa düzülən və bəzək kimi boyuna taxılan dənələrdən hər biri, habelə bu bəzəyin özü. Muncuğu sapa düzmək. Boynuna muncuq taxmaq. – Qonşu muncuğunu götürən gərək gorda taxsın. (Ata. sözü). Boynundan bir çox kiçik və iri muncuqlar asmış bir dərviş . . əlində kəşkül və təbərzin oxuya-oxuya gedir. A. Ş.. <Bülənd> . . Nazlının boynundakı kəhrəbaların və muncuqların hamısını dartıb qopartdı. Ə. Ə.. Muncuq kimi – bir biçimdə, bir boyda (adətən yumru şəkildə) olan şeylər haqqında. Üzündən muncuq kimi tər axır. // Müntəzəm sıra halında düzülmüş şeylər haqqında. Reyhan xanım daxil oldu, Rüxsarə xanımı görüncə muncuq kimi düzülmüş ağ dişləri göründü. T. Ş. S.. muncuq-muncuq sif. və zərf Gilə-gilə, dənədənə, yumru-yumru, muncuq kimi (axan tər haqqında). Muncuq-muncuq tər tökmək. – Bir az sonra görürəm bir ucaboylu oğlan; Yaxınlaşır, üzündən muncuq-muncuq axır tər. S. Rüst..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • muncuqlanmaq — f. Muncuq muncuq olmaq, muncuq kimi düzülmək, muncuq şəklinə düşmək, yumrulanmaq. <Şiraslanın> . . həyəcandan alnında tər dənələri muncuqlanırdı. S. R.. Mahmud üzündə muncuqlanan utancaqlıq tərini yaylıqla silib sözə başladı. P. M …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • muncuqvari — sif. Muncuğaoxşar, muncuq kimi, muncuq muncuq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • muncuqlu — sif. Üzərinə muncuq tikilmiş, yaxud muncuq düzülmüş, muncuqla bəzədilmiş. Muncuqlu tikmə …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bıjı — I (Gəncə) ana (uşaq leksikonunda). – Ay bıjı, mq: bir az saqqız al II (Borçalı, Qazax) bacı, bacıcığaz. – A bıjı, gə gedəx’ meytəvə (Borçalı); – A bıjı, dədən öydədimi? (Qazax) III (Qazax) muncuq (uşaq leksikonunda). – Anam maηa bıjı alıf …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • çəçix’ — I (Naxçıvan, İrəvan) 1. qızıl boyunbağı (Naxçıvan). – Çəçiyi olan çəçiy aparı (Naxçıvan) 2. qadınların topuqlarına bağladıqları muncuq. – Sara çəçix’ bağlayıb (İrəvan) II (Basarkeçər, Çənbərək, Qazax, Şərur, Şəmkir) 1. atın qabaq ayaqları (Qazax …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • gud — (Bakı) muncuq …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • heykal — I (Bərdə, Qazax, Şəmkir) camışın döşündə sarıya çalan xal. – Heykal camışın döşündo:lur (Bərdə); – Camışın döşündə hərrəmə xal olur, ona heykal de:rix’, ay parası kimi olur (Şəmkir); – Heykal döşdo: lur, qaşqa alında (Qazax) II (Qazax, Şəmkir)… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • küci — I (Xaçmaz, Quba) balıqqulağına oxşar muncuq. – Kücinü uşağlar sapa düzib buynuna asadı (Quba) II (Yardımlı) 1. hananın ipi. – Küci rıxdım olub 2. hananın orta ağacı. – Küci çox ağırdı, iki tərəfdən qaldırrux III (Təbriz, Bakı) tövlədə quzular… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • qadama — (Kürdəmir) muncuq. – Qızın boynundakı qadama gennən göründü …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • qusuntı — (Salyan) körpə uşağın qusmaması üçün bələyinə bağlanan ağ muncuq. – Qusuntını uşağın bələginə bağlaqınan, gəlirəm …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”